“Хизматчиёни давлатӣ ва тамоми шаҳрвандони мамлакатро даъват менамоям, ки дар роҳи пешрафти Ватани азизамон боз ҳам сарҷамъу муттаҳид бошем, то ин ки мо ҳама якҷо кишвари азизу муқаддасамонро ба як сарзамини обод ва ҳамқадами ҷаҳони муосир табдил диҳем”.

    “Тарбияи ҷавонон дар рӯҳияи ҳисси баланди миллӣ, ватандӯстиву ватанпарварӣ, омӯхтани илму ҳунарҳои муосир, аз таъсири ақидаву равияҳои бегонаи ифротпарастӣ эмин доштани онҳо ва умуман мубориза бар зидди ифротгароӣ низ аз ҷумлаи самтҳои муҳимми фаъолияти ҳаррӯзаи роҳбарону масъулон, фаъолону аҳли зиё, падару модарон ва дар маҷмӯъ, аҳли ҷомеа мебошад”.

     Якуми марти соли равон, Ҷумҳурии Тоҷикистон фазои идона дошт, зеро дар аввалин рӯзи фасли баҳори нозанин, шаҳрвандон интихоботи вакилони Маҷлиси намояндагони  Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва маҷлисҳои маҳаллии вакилони халқро бо ҳисси ватандӯстӣ ва рӯҳияи баҳори сипари намуданд. Бояд зикр намуд, ки интихобот рукни муҳими ҷомеаи демократӣ мебошад ва дар давлати демократӣ гузаронидани онро муҳаққиқон шарти асосӣ ба ҳисоб додаанд.

           Илоҷи ҳар воқеа пеш аз вуқуъ. Ин ҳикмати мардумӣ бояд ҳамеша зери назар бошад. Бахусус дар мавриди ҳодисаҳои фавқулодаву офатҳои табиӣ , ки пешгӯишавандаанд. Вале метавон бо роҳандозии тадбирҳо ва омӯзишҳо хатари ин офатҳоро коҳиш дод, мардумро огоҳ кард, ки дар сурати пеш омадани ин ё он офат чӣ  бояд кунанд.