Имрӯз терроризм ва экстремизм ҳамчун вабои аср ба амнияти ҷадон ва ҳар як сокини саёраро таҳдид карда, барои башарият хатари на камтар аз силоҳи ядроиро ба миён овардааст. Барои ҳамии маро зарур аст, ки ба муқобили он муборизаи беамон барем. Яъие бо роҳи ватандустӣ, хештаншиносӣ таблиғ намудани ҷавонон кунем. Гузошта аз ин зуҳуроти нафратовари терроризм, ки аксари таҳти фишордои диниву мазҳаби сурат мегирад, ба дини мубини Ислом иртибот надорад, баръакс ҷониби душманон ин дини муқаддас роҳандозӣ шуда аз ваҳшонияти асри миёнагии терористӣ, пеш аз ҳама кишварҳои Исломӣ ва мусулмонони саёра зарар мебинад. Инро дар мисоли Сурия, Ироқ, Либия, Ямон ва Афғонистон мебинем.
Тоҷикистони соҳибистиқлол ҳануз солҳои 90-ми асри гузашта даврони муқовимат бо экстремизм ва терроризмро аз cap гузаронидааст ва дар ин роҳ ҳазорҳо талофати ҷони дода буд. Аммо миллати тодик ақли солими худро ба кор бурда дигар фирефтаи хоҷагони хориҷии баъзе аз гуруҳҳо намегарданд. Ҳамаи ин моро водор менамояд, ки зиракии сиёсиро аз даст надиҳем ва барои ҳимояи амният ваҳдаги милли, сулҳу суббот ҳамеша омода бошем.
Мудири китобхонаи ҷ.д «Заргар» деҳаи Заргар
Ҳафизова О.
